اولین عیدی سال ۸۵ یا اخرین خبر سال ۸۴

بغض گرفته ای است که در گلو گیر کرده ....فریادی است که از حنجره بیرون نمی اید .....  اشکی است که از چشمانم سرازیر نمیشود

اهی است که از سینه ام  بیرون نمیاید .....غمی است که از قلبم جدا نمیشود ....لبخندی است که بر لبانم خشک شده است .....متنی است که از یادم فراموش نمیشود.......

همه و همه و همه برای چه؟؟؟؟؟

تجربه ی گرانی بود ....شاید سال ۸۴ سراسر تجربه بود ...سراسر تجربه های تلخ ....شاید تاوان خطاهای دیگران را من میدهم

ولی چرا من؟؟؟؟

بغض میشکند و اشک سرازیر میشود .....ولی با فریاد و اه و غم چه میتوان کرد؟؟؟

چگونه متن را فراموش کرد؟؟؟چگونه لبخند را دوباره بر لب اورد....

و از همه مهمتر چگونه اعتماد از دست رفته را دوباره بدست اورد

شاید زمان همه را به دست فراموشی بسپارد

ولی حتی زمان سبب نمیشود که من تو را ببخشم .......هرگز

..............................................

................................

................

...............................

.................................................

دوست نداشتم سال ۸۴ رو با این جمله ها به پایان برم و با این جملات و اندیشه ها به سال ۸۵ خوش امد گویم ...ولی.....

سال ۸۵ رو به همه ی دوستان عزیزم تبریک میگم ....

جای خیلی از دوستان قدیمی از جمله پارسا و علیرضا و سارا  هم خالی است کاش اون ها هم در این وبلاگ با ما عید را جشن میگرفتن ......