تا حالا تو خیابان اروم اروم اشک ریختید؟بدون این که دست خودتون باشه؟      بدون این که بتونی جلوش رو بگیری؟و برای این که مردم نبینند داری گریه میکنی یا سرت رو پایین بندازی یا جلوی صورتت رو بگیری؟یا شده شب صدای هق هق گریه ات رو در سینه خفه کنی که مادر و پدرت صدای گریه ات رو نشنوند و نفهمند که داری گریه میکنی!!! ولی هر کاری کنی فرداش از چشمان پف کرده ات میفهمند که تو دیشب رو با گریه گذروندی

نمیدونم براتون پیش اومده یا نه ولی برام پیش اومد خیلی بده ولی از اون بدتر میدونی چیه؟؟؟این که راهی نداری و این راهی است که خودت انتخاب کرده ای

نه راه پس داری نه راه پیش    ولی من راه پس شاید نداشته باشم ولی راه پیشم رو میخوام خودم تغییر بدم چون 1 سال و ا ماه و12 روزه که دارم گریه میکنم و نتیجه ای هم نداشته هر دفعه دوستانم قدیمی ام رو میبینم این اتش درونم گویا شعله ورتر میشه  دیگه خسته شدم  ولی راهی است که باید برم گاهی میگم کاش شعر گفتن بلد بودم شاید با شعر گفتن اروم میشدم 

گاهی از ناراحتی یک فکرهایی میکنم که مثلا اون روز میگم میخوام برم کچل کنم مامانم میگه تو روحیه ات تاثیر منفی میذاره  ولی مگه الان روحیه ام خیلی خوبه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟