من نمیدونم انسانها چرا نمیتونند واقعیت رو قبول کنند یا این که میخوان مردم چیزی رو باور کنن که نیست اخه این قدر سخته واقعیت رو گفتن و شکست رو قبول کردن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نمیدونم شاید خودم هم همین طور باشم نمیدونم

فکر کنم چون یک نوع چشم و هم چشمی بین مردم هست این جوری در جامعه جا افتاده

یکی از دوستام کنکوری بود امسال  از چند ماه قبل کنکور به من پز میداد اره من قراره عمران دانشگاه بهشتی قبول بشم (خیلی مطمئن انگار جاش رزرو بود) که اره من یک رشته ی بهتر از تو قبول میشم من هم فقط سکوت میکردم!!!!(ولی خدایی گاهی میگفتم اگه از من جلو بزنه؟؟؟؟)

جوابها اعلام شد من با توجه به این که شماره شناسنامه اش رو میدونستم رفتم رتبه اش رو دیدم  حتی مجاز نشده بود امروز زنگ زدم مادرش میگه نیست رفته مسافرت (دروغ میگفت!!!) اصلا وقتی گفتم من النازم و من رو شناخت انگار از این که زنگ زدم ناراحت شد !! از رتبه اش پرسیدم  دروغ گفت   من هم چیزی نگفتم  چون نمیدونستن من رفتم و رتبه اش رو دیدم

نمیدونم چی فکر میکنه من میدونم بالاخره این وسائل در زندگی مهمه ولی نه این قدر که ادم دوستاش رو ول کنه  یا نمیدونم شایدارزش دوستی برای من خیلی بالاتر از این حرفهاست!!!